Tiziano Scarpa
“Ego mihi ricordo de uno proverbio quod dicebat mea nonna. Erat in venetica lingua, sed vobis transduco: “Se si vuolet ridere, est necessarium discorrere de caccha”. Talis substanzia corporea multum disdicevole est, ergo multum dicevole per obtinere effectos comicos. Proverbium veneticum est risarcimentum pro perdita de secondo libro aristotelico, poetica titulato, ubi Philosophus studiabat quomodo si facit, in teatro et in cabarecto, ad crepapelllem provocandam. Se Umbertus Echus auscultabat meam nonnam, non habebat bisognum scribendi suum famosum mattonazzum quincentorum paginorum De rosae nomine.
Non sum informatus se existat proverbium ad somigliante in civitate neapolitana, sed credo quod Riccardus Cassiniis non habet scopiazzatum sapientam popularem parthenopaeam. Archimedes scoprivit legem gravitationis liquidae sempliciter sciaquettando partibus intimis in suo bidecto. Cassiniis habet prodottum tractatum merdologicum durantem numerosae defecationes meditativae, totus concentratus sicut scultura Cogitator de artista transalpino Augusto Rodino.
Minimum quod si potest dicere ad propositum Vedi, vidi, wc. De Toelettae ritualibus (Mondadoriis, chartae 127, denarii 18 milia) est quod non facit defecare: anzim. Est invecem multum divertente. Bisognat adiungere quod caccha non semper facit sghignazzare. Caccha potest essere argumentum multum melancholicum. Non mihi credete? Per exemplum, ecce una sententia Alberti Savinorium, tracta de libro Nova Encyclopaedia:” Innamoratus soffrit quando pensat quod sua amata mangiat, digeriscit et expellit residuum digestionis”. Casssiniis examinat aspectos spassosissiimos de caccha, perhoc quando capitant ad ciascunum de nobis sunt tragicissimi: in quomodo defecare in locis inadaptis? Quem cosam facere quando squillat noster distantissimus telephoninus durantem evacuationem?
Resolutio:”ventilatio intestinalis putrens”.
Sed Veni, vidi, wc facit cogitare de lingua. Scriptura macharonica est discensio ad inferos parolarum: lingua viva si travestet sicut lingua morta. Resultatum est lingua zombica, quae facit ridere pro non piangere: quantum tempus perditum in nostra iuventute! Lingua latina est simbolum totae scholae. Habemus fractam capocciam cum regulis et declinationibus complicatissimis quod non potemus collaudare nullo modo in vita reale. Quantae risatae amarae in hoc pulcherrimo librecto.”
Tiziano Scarpa, Cos’è queso fracasso?-Alfabeto e intemperanze, Einaudi
Non sum informatus se existat proverbium ad somigliante in civitate neapolitana, sed credo quod Riccardus Cassiniis non habet scopiazzatum sapientam popularem parthenopaeam. Archimedes scoprivit legem gravitationis liquidae sempliciter sciaquettando partibus intimis in suo bidecto. Cassiniis habet prodottum tractatum merdologicum durantem numerosae defecationes meditativae, totus concentratus sicut scultura Cogitator de artista transalpino Augusto Rodino.
Minimum quod si potest dicere ad propositum Vedi, vidi, wc. De Toelettae ritualibus (Mondadoriis, chartae 127, denarii 18 milia) est quod non facit defecare: anzim. Est invecem multum divertente. Bisognat adiungere quod caccha non semper facit sghignazzare. Caccha potest essere argumentum multum melancholicum. Non mihi credete? Per exemplum, ecce una sententia Alberti Savinorium, tracta de libro Nova Encyclopaedia:” Innamoratus soffrit quando pensat quod sua amata mangiat, digeriscit et expellit residuum digestionis”. Casssiniis examinat aspectos spassosissiimos de caccha, perhoc quando capitant ad ciascunum de nobis sunt tragicissimi: in quomodo defecare in locis inadaptis? Quem cosam facere quando squillat noster distantissimus telephoninus durantem evacuationem?
Resolutio:”ventilatio intestinalis putrens”.
Sed Veni, vidi, wc facit cogitare de lingua. Scriptura macharonica est discensio ad inferos parolarum: lingua viva si travestet sicut lingua morta. Resultatum est lingua zombica, quae facit ridere pro non piangere: quantum tempus perditum in nostra iuventute! Lingua latina est simbolum totae scholae. Habemus fractam capocciam cum regulis et declinationibus complicatissimis quod non potemus collaudare nullo modo in vita reale. Quantae risatae amarae in hoc pulcherrimo librecto.”
Tiziano Scarpa, Cos’è queso fracasso?-Alfabeto e intemperanze, Einaudi
posted by lebo at
8:17 AM
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home